Draumen om tredjegullet!

[Mirabella76]

Ja, då var det ein ny dag. Rart å våkna opp i dag tidlig, og vita at eg er gravid.

Eg har ikkje fortalt det til mannen min enda. Han er på jobb i Nordsjøen, og kjem heim igjen i kveld. Veit ikkje om eg skal fortelja det til han med ein gang han kjem heim, eller om eg skal venta til eg har vore på tidlig ultralyd. Har på ein måte litt lyst til å venta, men kjenner eg meg sjølv rett, så klarar eg ikkje å venta med å fortelja at eg er gravid.

Grunnen til at eg kunne ha tenkt meg å venta med å fortelja det, er fordi eg føler meg så usikker på om det er liv, eller ikkje. Og viss det ikkje er liv, så kunne eg ha tenkt meg å ikkje sagt noko i det heile tatt til mannen min, om at eg har blitt gravid. Men viss alt ser fint ut på tidlig ultralyd, så kan eg fortelja det, for då er det jo ein ganske mykje større sjanse for at det går bra.

Det eg er litt redd for, er at viss eg forteller det til mannen min med ein gang, så meinar han garantert at me like godt kan droppa å betala for dyre prøverørsforsøk etter sommaren, sjølv om det går gale no. Eg er heilt sikker på at han då seier at no veit me at eg kan bli gravid uten hjelp, så då kan me heller prøva vidare på eiga hånd. Og ja, eg er enig i at me då kan prøva i nokre månader, før me begynnar med prøverørsforsøk. Men eg er ganske sikker på at eg hadde kjempeflaks som vart gravid no, og at det ikkje lett vil skje igjen, uten at eg tar hormontablettar / sprøyter. Det var i utgangspunktet veldig vanskelig å overtala mannen min til å gå med på prøverørsforsøk, og eg er ganske sikker på at han vil trekka seg igjen, fordi han meinar at eg no blir lett gravid.

Men dette er ikkje ein aktuell problemstilling for øyeblikket. Eg håpar jo sjølvsagt at alt går bra, og at me slepper å tenka på nye forsøk. Det einaste eg er usikker på, er om eg skal fortelja til mannen min med ein gang at eg er gravid, eller om eg skal venta til tidlig ultralyd er overstått, og kun fortelja det viss alt ser bra ut då. Klarar ikkje heilt å bestemma meg for kva eg vil.

Endret 15. april 2015 av Mirabella76

[Mirabella76]

Har lest litt rundt omkring her inne på forumet no, og funne ut at eg sannsynligvis har hatt eit graviditetssymptom til, som eg ikkje har tenkt over. Magen min er nemlig ekstremt oppblåst for tida. Faktisk så ille, at eg ser skikkelig gravid ut! Merka det allerede i påsken, at magen min var så stor og oppblåst. Skjønte det ikkje heilt, men eg tenkte at eg sikkert hadde ete for mykje påskesnop, ha ha! Så feil kan ein ta.

[Harlekin]

Takk skal du ha, Harlekin!

Kjenner altfor godt til det med å bli misunnelig når andre blir gravide. Tenker på kor mange gangar eg har vore misunnelig på dei som blir lett gravide, når eg sjølv har strevd sånn med å bli gravid. Og no er det plutselig eg som er den som har blitt lett gravid! Det følest så sprøtt og surrealisisk, at eg ikkje har ord. Prøver du å bli gravid for tida, eller?

Tja, det er egentlig ikke noe vits i å prøve. Sannsynligvis kan vi ikke få flere barn, dessverre.

[Mirabella76]

Tja, det er egentlig ikke noe vits i å prøve. Sannsynligvis kan vi ikke få flere barn, dessverre.

Hmmm, håpar du tar feil. Eg trudde ikkje at eg kunne bli gravid lenger uten prøverørsbehandling, men så kunne eg det visst likevel. Så du må aldri gi opp håpet! Har du ei dagbok her inne forresten?

[Mirabella76]

Aha, no ser eg i signaturen din at du har dagbok. Då tar eg ein tur innom, og seier hei!

Eller vent litt... Dagboka di var visst ikkje oppdatert sidan 2010. Det må du absolutt få gjort noko med!

Endret 15. april 2015 av Mirabella76

[Harlekin]

Hmmm, håpar du tar feil. Eg trudde ikkje at eg kunne bli gravid lenger uten prøverørsbehandling, men så kunne eg det visst likevel. Så du må aldri gi opp håpet! Har du ei dagbok her inne forresten?

Problemet ligger ikke hos meg, men hos mannen. Sist vi forsøkte prøverør, var det helt tomt for sædceller. Legene visste ikke hvorfor, kan ha sammenheng med en sykdom han har som de ikke finner ut av. Uansett er situasjonen slik. Vi kan vente og se om det kommer tilbake, men om vi skulle vært så heldig at sædcellene kom tilbake, må vi likevel ha prøverør pga. mannens genfeil. I mellomtiden blir jeg eldre ... så det er ikke så kjekt. Men jeg håper fortsatt på et mirakel.

Aha, no ser eg i signaturen din at du har dagbok. Då tar eg ein tur innom, og seier hei!

Eller vent litt... Dagboka di var visst ikkje oppdatert sidan 2010. Det må du absolutt få gjort noko med!

Ja, det kan du si Jeg prøvde å skrive en stund, men så ble det for travelt. Du må likevel gjerne si hei, kanskje jeg kan dette innom i blant?

[Mirabella76]

Problemet ligger ikke hos meg, men hos mannen. Sist vi forsøkte prøverør, var det helt tomt for sædceller. Legene visste ikke hvorfor, kan ha sammenheng med en sykdom han har som de ikke finner ut av. Uansett er situasjonen slik. Vi kan vente og se om det kommer tilbake, men om vi skulle vært så heldig at sædcellene kom tilbake, må vi likevel ha prøverør pga. mannens genfeil. I mellomtiden blir jeg eldre ... så det er ikke så kjekt. Men jeg håper fortsatt på et mirakel.

Ja, det kan du si Jeg prøvde å skrive en stund, men så ble det for travelt. Du må likevel gjerne si hei, kanskje jeg kan dette innom i blant?

Ja, då skjønnar eg problemet. Ikkje så lett å bli gravid, når mannen ikkje har sædceller. Har han prøvd å ta kosttilskudd, for å forbedra sædkvaliteten? Har høyrt om fleire menn som har gjort det, og at det har fungert. Men viss han pga ein sjukdom ikkje har sædceller i det heile tatt, så anar eg ikkje om dette er noko som kan fungera. Eit anna alternativ er jo sæddonasjon, om mannen din er med på det. Ein kjedelig situasjon er det uansett, det skjønnar eg veldig godt. Får berre håpa på eit mirakel, ja!

Kor mange barn er det du har frå før forresten?

Eg har også hatt lange pausar frå dagbøkene mine, men eg har prøvd å stikka innom ein gang iblant. Kjekt om du hadde gjort det samme. Eg kan jo gå inn og seia hei i dagboka di, og sjå om du dukkar opp der inne og.

Endret 15. april 2015 av Mirabella76

[Harlekin]

Ja, då skjønnar eg problemet. Ikkje så lett å bli gravid, når mannen ikkje har sædceller. Har han prøvd å ta kosttilskudd, for å forbedra sædkvaliteten? Har høyrt om fleire menn som har gjort det, og at det har fungert. Men viss han pga ein sjukdom ikkje har sædceller i det heile tatt, så anar eg ikkje om dette er noko som kan fungera. Eit anna alternativ er jo sæddonasjon, om mannen din er med på det. Ein kjedelig situasjon er det uansett, det skjønnar eg veldig godt. Får berre håpa på eit mirakel, ja!

Kor mange barn er det du har frå før forresten?

Eg har også hatt lange pausar frå dagbøkene mine, men eg har prøvd å stikka innom ein gang iblant. Kjekt om du hadde gjort det samme. Eg kan jo gå inn og seia hei i dagboka di, og sjå om du dukkar opp der inne og.

Genfeilen kan ingen gjøre noe med, dessverre. Den er medfødt. Men han røyker, så det kan jo være at det hadde blitt litt bedre dersom han sluttet. Eller tok kosttilskudd og slikt. Men da må det jo være noen celler der å påvirke Har prøvd å søke på nettet om lignende tilfeller, men finner ingenting. Kvaliteten var som vanlig i januar, men i september samme år var det plutselig helt tomt. Veldig rart.

Vi har ett barn, en jente på snart seks år Vi var heldige som fikk henne!

[Gjest Wei Wei]

Jeg ville ha fortalt mannen om graviditeten med en gang han kom hjem. Uten tvil. Det er jo viktig for ham å vite at dere venter et barn til.

Angående din beskymring for at det ikke er liv der, hvor mange ganger har du vært gravid uten hjelp og mistet? Nå husker jeg ikke hele tråden, men så vidt jeg husker, så fikk dere to friske barn. Med litt hjelp, ja, men det er ingenting som tilsier at du skal ha problemmer med å bære frem et barn. Gled deg mer, og ikke stress for mye.

[Nótt]

Gratulerer med graviditeten.

[Mirabella76]

Genfeilen kan ingen gjøre noe med, dessverre. Den er medfødt. Men han røyker, så det kan jo være at det hadde blitt litt bedre dersom han sluttet. Eller tok kosttilskudd og slikt. Men da må det jo være noen celler der å påvirke Har prøvd å søke på nettet om lignende tilfeller, men finner ingenting. Kvaliteten var som vanlig i januar, men i september samme år var det plutselig helt tomt. Veldig rart.

Vi har ett barn, en jente på snart seks år Vi var heldige som fikk henne!

Skjønnar ikkje dette heilt. Viss mannen din har ein medfødt genfeil som gjer at han ikkje har sædceller i det heile tatt, korleis kunne han då ha normal sædkvalitet før? Det får eg ikkje til å stemma. Eller er det sjukdommen han har fått, som gjer at han ikkje lenger har sædeller, og at det ikkje har noko å gjera med genfeilen?

Mannen din kan jo prøva å slutta å røyka, og begynna på kosttilskudd, for å sjå om det kan hjelpa. Det kan iallfall vera verdt eit forsøk. Inne på Snart gravid-forumet har eg lest ein god del om kva slags kosttilskudd som kan vera lurt at menn tar, for å forbedra sædkvaliteten. Hugsar ikkje i farten kva slags kosttilskudd det er snakk om.

Jammen bra at dåke rakk å få ei jente, mens mannen din fortsatt hadde normal sædkvalitet.

Endret 15. april 2015 av Mirabella76

[Mirabella76]

Jeg ville ha fortalt mannen om graviditeten med en gang han kom hjem. Uten tvil. Det er jo viktig for ham å vite at dere venter et barn til.

Angående din beskymring for at det ikke er liv der, hvor mange ganger har du vært gravid uten hjelp og mistet? Nå husker jeg ikke hele tråden, men så vidt jeg husker, så fikk dere to friske barn. Med litt hjelp, ja, men det er ingenting som tilsier at du skal ha problemmer med å bære frem et barn. Gled deg mer, og ikke stress for mye.

Ja, eg trur mest sannsynlig at eg kjem til å fortelja det til mannen min i kveld - viss eg tør. Synst det er litt skummelt, for eg er lusikker på korleis han kjem til å reagera på at eg er gravid allerede før me rakk å starta prøvinga.

Eg har faktisk mista ein gang før, litt meir enn 1 år før eg vart gravid med minstejenta. Då vart eg naturlig gravid, men eg hadde tatt hormontabletter (Pergotime) på forhånd. Merka at noko var gale då eg var kanskje rundt 5 veker på vei. Fleire gangar i løpet av ei veke, fekk eg plutselig kraftige menssmerter i mage og rygg. Den eine gangen var det så vondt, at eg var 100% sikker på at eg kom til å begynna å blø når som helst. Men det kom aldri noko blod, og eg synst det var litt rart. Likevel hadde eg ein sterk følelse av at noko var gale, også fordi stikkingane eg hadde kjent i magen heilt i starten, forsvant. Derfor bestilte eg time til tidlig ultralyd i veke 7, og då var det ikkje noko liv Eg hadde altså hatt ein tidlig Missed abortion (MA). Måtte få tablettar på sykehuset, for å setja i gang aborten, og få ut fosteret. Ein kjempeguffen opplevelse. Men eg er veldig glad for at det vart oppdaga så tidlig.

Då eg vart gravid med minstejenta mi, var det veldig viktig for meg å få tidlig UL då og, for å få vita sikkert om det var liv. Og det skal eg denne gangen og, for eg vil virkelig ikkje oppleva å gå rundt med eit dødt foster i magen over lang tid, og tru at alt er som det skal. Foreløpig har eg vel ingen grunn til å frykta noko, for eg har ikkje kjent sånne smerter som den gangen eg mista. Men så er eg berre 4-5 veker på vei enda, så mykje kan skje fortsatt. Eg prøver å vera positiv, men klarar nok ikkje å begynna å gleda meg ordentlig, før eg veit om alt er bra med den lille spiren i magen min.

[Mirabella76]

Gratulerer med graviditeten.

Tusen takk for det!

[Harlekin]

Skjønnar ikkje dette heilt. Viss mannen din har ein medfødt genfeil som gjer at han ikkje har sædceller i det heile tatt, korleis kunne han då ha normal sædkvalitet før? Det får eg ikkje til å stemma. Eller er det sjukdommen han har fått, som gjer at han ikkje lenger har sædeller, og at det ikkje har noko å gjera med genfeilen?

Mannen din kan jo prøva å slutta å røyka, og begynna på kosttilskudd, for å sjå om det kan hjelpa. Det kan iallfall vera verdt eit forsøk. Inne på Snart gravid-forumet har eg lest ein god del om kva slags kosttilskudd som kan vera lurt at menn tar, for å forbedra sædkvaliteten. Hugsar ikkje i farten kva slags kosttilskudd det er snakk om.

Jammen bra at dåke rakk å få ei jente, mens mannen din fortsatt hadde normal sædkvalitet.

Han har aldri hatt normal sædkvalitet. Jeg mente "normalt for ham", altså bra nok for ICSI

Ja, vi var heldige som rakk det. Hadde jeg ikke pushet på for utredning, er det ikke sikkert vi hadde klart det! Men jeg tenker fortsatt på at de var ledig på klinikken i forfjor høst, da hadde han fortsatt "normal kvalitet for ham" (i alle fall hadde han det i januar neste år), men da ville han ikke være med på ICSI igjen, var ikke klar. Jaja, man kan ikke vite hva fremtiden bringer.

Lykke til med å fortelle mannen det!

Endret 16. april 2015 av Harlekin

[Mirabella76]

Han har aldri hatt normal sædkvalitet. Jeg mente "normalt for ham", altså bra nok for ICSI

Ja, vi var heldige som rakk det. Hadde jeg ikke pushet på for utredning, er det ikke sikkert vi hadde klart det! Men jeg tenker fortsatt på at de var ledig på klinikken i forfjor høst, da hadde han fortsatt "normal kvalitet for ham" (i alle fall hadde han det i januar neste år), men da ville han ikke være med på ICSI igjen, var ikke klar. Jaja, man kan ikke vite hva fremtiden bringer.

Lykke til med å fortelle mannen det!

Ok, då skjønnar eg litt bedre.

[Mirabella76]

I går kveld då eg hadde lagt meg, måtte eg nysa. Og au, så vondt det gorde i magen då. Hadde heilt gløymt at nysing kunne gjera så vondt, når ein er gravid. Sånn har det vore i dei tidligare svangerskapa mine og.

Kjenner at eg er litt smånervøs no, for eg er redd for at dei smertene eg fekk i magen av nysinga, kan ha skada fosteret. Høyrest sikkert litt dumt ut, men eg har ikkje kjent nokon stikkingar e.l. i magen, etter nysinga i går kveld. Og eg har pleid å kjenna svake stikkingar i magen innimellom, og veit frå før at det er eit positivt tegn når eg er gravid.

Klarar ikkje heilt å forstå at eit nys kan føra til at fosteret i magen min dør. Eg skal ærlig innrømma at det høyrest litt teit ut. Samtidig så likte eg det ikkje heilt, for det gjorde så vondt i magen ei heil stund etterpå. Eg tenker at fosteret tåler lite, og at det kanskje ikkje skal så mykje til før noko går gale, heilt i starten av graviditeten. Men eg skal prøva å ikkje tenka for mykje på det, så er forhåpentligvis alt i orden med den lille spiren min.

Endret 16. april 2015 av Mirabella76

[Gjest Gjest_Idja]

Den lille i magen tåler selvfølgelig et (eller mange!) nys helt, helt fint. Prøv å senke skuldrene og slapp av, du plager bare deg selv med å analysere alt du (ikke) føler og bli hysterisk. Husk at fosteret ligger veldig godt beskyttet der inne. At smertene forsvant da du nøs kan like gjerne ha med at du strakk på noen muskler eller sener som gjorde at ting føltes annerledes etterpå - helt uten å påvirke fosteret.

[Mirabella76]

Den lille i magen tåler selvfølgelig et (eller mange!) nys helt, helt fint. Prøv å senke skuldrene og slapp av, du plager bare deg selv med å analysere alt du (ikke) føler og bli hysterisk. Husk at fosteret ligger veldig godt beskyttet der inne. At smertene forsvant da du nøs kan like gjerne ha med at du strakk på noen muskler eller sener som gjorde at ting føltes annerledes etterpå - helt uten å påvirke fosteret.

Ja, eg håpar jo at den lille i magen tåler litt nysing, sjølv om fosteret er bittelite enda. Men det er jo ikkje nysinga i seg sjølv eg er bekymra for. Det er dei sterke smertene eg fekk på eit spesielt punkt i magen i forbindelse med nysinga, eg ikkje likte. Smertene kom når eg prøvde å ikkje nysa, men ikkje klarte å halda igjen - og smertene varte kanskje i eit halvt til eitt minutt etterpå.

Får berre håpa at eg snart kjenner litt graviditetssymptom igjen, sånn eg eg slepper å tenka meir på det. Eg er nok litt overengstelig når eg er gravid. Sånn har eg vore i dei forrige svangerskapa mine og, sjølv om eg prøver å seia til meg sjølv at eg må prøva å slappa av, og ikkje stressa.

[Mirabella76]

I dag har eg kjent tydelige stikkingar i magen, og det er for meg eit positivt graviditetstegn. Så då slappar eg litt meir av, iallfall for ei stund.

[Mirabella76]

Eg har enda ikkje fortalt til mannen min at eg er gravid. Han har jobba nattskift, har vore stuptrøtt, og gått og lagt seg kjempetidlig om kveldane etter at han kom heim frå jobb. Eg vil helst at han skal vera ordentlig våken og ikkje heilt i "koma" når eg fortel nyheten, så derfor har han ikkje fått vita det enda. Og så gruar eg meg også litt til å fortelja det, så då er det greit å finna ein unnskyldning for å utsetja det litt.