Mammaliv!

[Mirabella76]

Tok enda ein ny test i dag, for det er jo så GØY å endelig få positive testar!

Eg var på apoteket i går, og kjøpte ein CB-test med vekeindikator - så det var den eg svei av i dag tidleg! Ein sånn test måtte eg berre kjøpa, fann eg ut. For slike testar med vekeindikator eksisterte ikkje forrige gang eg vart gravid, for 3 år sidan.

Etter litt ventetid, kom det først opp GRAVID i displayet! Og etter enda ei lita stund, kom det opp 2-3. Det betyr altså at det skal vera 2-3 veker sidan befruktninga skjedde, og det stemmer jo! Testing er morsomt altså - iallfall når testane blir positive!

Endret 10. februar 2011 av Mirabella76

[Mirabella76]

Er det nokon som kan hjelpa meg med å laga ein sånn gravidticker, eller kva det no heiter?

Symptoma mine vart det visst ikkje noko meir av... Merka ingenting i går, og så langt har eg ikkje kjent noko som helst i dag heller.

Eg burde vel vera glad for at eg ikkje har nokon symptom, men eg må innrømma at eg blir litt bekymra av det. Inne på SM (snart mamma-forumet) leser eg om alle i terminklubben min som har haugevis med symptom allerede! Kvalme, oppkast, ømme puppar, trøtthet, stikkingar og strekkingar i livmorområdet m.m. Og så sit eg her og kjenner absolutt ingenting!

Hadde eg visst sikkert at alt var bra med spiren min, så hadde eg berre vore kjempeglad for å sleppa unna alle slike symptom! Men så blir eg litt usikker på om det er noko gale, sidan det virkar som om "alle" andre har så masse symptom i starten av svangerskapet.

Endret 11. februar 2011 av Mirabella76

[dreia]

Kva ticker har du lyst på, då? Du kan jo klikka på ein du likar, så kjem du rett inn der du lagar ein. Og hugs forskjell på norsk og amerikansk svangerskapslengde.

Og det er vel så normalt å ha lite symptom så tidlig som å ha mange. Med pjokken kjente eg at han festa seg, eg blei fort hissig (særlig på mannen :gjeiper: ) og kjente murringa/tyngdefølelsen i magen. Ellers ingenting så tidlig. Og eg kjente omtrent like mykje, om ikkje meir dei gongene det gjekk galt. Så prøv å sjå positivt på fråveret av symptom, sjølv om eg veit kor lett det er å bekymra seg.

[Mirabella76]

Kva ticker har du lyst på, då? Du kan jo klikka på ein du likar, så kjem du rett inn der du lagar ein. Og hugs forskjell på norsk og amerikansk svangerskapslengde.

Og det er vel så normalt å ha lite symptom så tidlig som å ha mange. Med pjokken kjente eg at han festa seg, eg blei fort hissig (særlig på mannen :gjeiper: ) og kjente murringa/tyngdefølelsen i magen. Ellers ingenting så tidlig. Og eg kjente omtrent like mykje, om ikkje meir dei gongene det gjekk galt. Så prøv å sjå positivt på fråveret av symptom, sjølv om eg veit kor lett det er å bekymra seg.

Tja, har vel egentlig ikkje tenkt på kva slags ticker eg har lyst på. Får kikka litt rundt, og sjå om eg finner ein eg likar!

Korleis velger eg norsk svangerskapslengde, og ikkje amerikansk? Og så treng eg også hjelp med korleis eg skal kopiera tickeren inn i signaturen min.

Ja, det varierer jo veldig kor mykje symptom ein har. Enkelte merkar nesten ingenting, mens andre har masse gravididitetssymptom heilt frå starten av. Men ingen symptom i det heile, kan det vera normalt då?

Eg kjente også veldig godt at egget festa seg 5 DDO forrige gang eg var gravid. Hadde masse stikkingar i magen den dagen, og det var kun den eine dagen eg hadde sånne stikkingar i magen før eg testa positivt. Var jo 5 DPO eg kjente eit stikk denne syklusen også - så egget festa seg nok på samme dag i syklusen denne gangen og - sjølv om eg merka mykje mindre til det enn forrige gang egget festa seg. Reknar med at eg er ein av dei som har tidleg festing, for 5 DPO er vel det tidlegaste tidspunktet egget kan festa seg på, etter det eg har høyrt.

Godt å høyra at du også hadde lite symptom i starten! Eg hadde jo det eg også forrige gang eg var gravid, men ikkje like lite som no. Men når du snakkar om murring/tyngdefølelse i magen, så har eg kanskje noko som minnar om det innimellom. Det følest mest som eit slags trykk langt nede i magen, og ein rar, litt øm følelse. Så det er vel sikkert eitt eller anna som foregår der inne.

Skal prøva å ikkje bekymra meg - sjølv om det ikkje alltid er så lett, som du seier!

Endret 11. februar 2011 av Mirabella76

[dreia]

Korleis velger eg norsk svangerskapslengde, og ikkje amerikansk? Og så treng eg også hjelp med korleis eg skal kopiera tickeren inn i signaturen min.

Eg lurer på om det berre er Lilypie sin ticker ein kan ha norsk svangerskapslengde på - altså at det stemmer både med kor langt på veg du er og kor mange dagar du har igjen. Resten må ein velja om ein vil ha riktig antall fullgåtte dagar eller riktig antall dagar igjen. Eg hadde ein med feil antall dagar igjen, men riktig kor langt eg var på veg. Då måtte eg skriva inn min "amerikanske" termin, altså 3 dagar før min egentlige termin. (Men til og med i Norge varierer det frå sjukehus til sjukehus kor langt svangerskapet er - 40+2 eller 40+3. Kor vanskelig skal det egentlig vera? )

[Gjest Alabama]

:bolledeig:

HURRAAA!!!! Så flott at du fikk det til! Krysser alt jeg har av armer og bein for at den lille skal klamre seg fast!

Stor klem!

[Gjest Blondie65]

HURRA!

Ticker lager du enkelt. Etter at du har gjort dine valg, kopierer du det feltet som inneholder BBCode i signaturen din og voila!

[Mirabella76]

Eg lurer på om det berre er Lilypie sin ticker ein kan ha norsk svangerskapslengde på - altså at det stemmer både med kor langt på veg du er og kor mange dagar du har igjen. Resten må ein velja om ein vil ha riktig antall fullgåtte dagar eller riktig antall dagar igjen. Eg hadde ein med feil antall dagar igjen, men riktig kor langt eg var på veg. Då måtte eg skriva inn min "amerikanske" termin, altså 3 dagar før min egentlige termin. (Men til og med i Norge varierer det frå sjukehus til sjukehus kor langt svangerskapet er - 40+2 eller 40+3. Kor vanskelig skal det egentlig vera? )

Skal prøva å hugsa på det, når eg lagar meg ticker!

Ja, kvifor kan ikkje svangerskapslengda vera den samme i alle land? Og at svangerskapslengda til og med kan variera frå sjukehus til sjukehus her i landet, er jo heilt utrulig tullete!

[Mirabella76]

:bolledeig:

HURRAAA!!!! Så flott at du fikk det til! Krysser alt jeg har av armer og bein for at den lille skal klamre seg fast!

Stor klem!

Tusen takk for gratulasjon, Alabama!

Ja, måtte den lille spiren klamra seg veldig godt fast!

[Mirabella76]

HURRA!

Ticker lager du enkelt. Etter at du har gjort dine valg, kopierer du det feltet som inneholder BBCode i signaturen din og voila!

Takk, Blondie65!

Høyrest jo enkelt og greit ut, så satsar på at eg får det til. Men trur eg ventar med å laga meg ticker, til eg har vore på tidleg UL, og fått vita om alt er bra.

Endret 13. februar 2011 av Mirabella76

[Mirabella76]

Har bestemt meg for å ringa i morgon, og bestilla time til tidleg UL ca i veke 7. Det er vel først på den tida ein kan sjå hejrtet slå, viss alt er i orden? Så før den tid, er det vel ikkje noko poeng i å ta nokon UL, vil eg tru.

Eg har nemlig hatt ein utrulig dårlig magefølelse dei siste dagane. Eg sit faktisk her akkurat no med ein skikkelig ekkel følelse i kroppen, og ein sterk angst for at det har gått gale allerede.

For det første har eg ikkje kjent noko som helst som kan minna om gravidiitetssymptom, på mange dagar. Den trykkfølelsen og svake stikkinga eg kjente nederst i magen rett etter IKM, er heilt vekke. Det einaste eg har kjent i går og i dag, er litt vondt på høgre sida i magen og i ryggen på samme sida. Kjente det for første gang i går, då me var ute og kjørte bil. Varte ei heil stund. Føltest akkurat som menssmerter i magen, slik det følest rett før mensen kjem - i tillegg til at det var vondt bak i ryggen. Gjekk vel over etter ca 1/2 time. Det begynte faktisk med vondt i den høgre foten, og så gjekk liksom smerta oppover etter ei stund.

I dag fekk eg også vondt på samme måten både i magen og ryggen på høgre sida, men i dag varte det berre i ca 1 minutt. Men eg føler liksom heile tida at eg har ein sånn ekkel følelse på den sidan av magen og ryggen. Kanskje fordi eg går rundt og tenker på det? Ikkje veit eg... Ekkelt er det uansett. Har heldigvis ikkje sett ein bloddråpe, men eg er så redd for at det er ein MA. For eg føler meg ikkje gravid, og har som sagt ein sånn utrulig dårlig følelse heile tida, av at det har gått gale. Kan ikkje heilt forklara det, men det er sånn at eg liksom sit med klump i halsen, og er livredd.

Huff, dette er ikkje noko kjekt. Eg klarar overhodet ikkje å gleda meg over graviditeten lenger, eg er berre redd. Me brukte 20 prøveperiodar på å få klaff, så dette er berre nødt til å gå bra! Berre tanken på å måtta begynna heilt på nytt igjen med prøving, gir meg fullstendig panikk! Trudde alt skulle bli så fantastisk no når eg endelig vart gravid igjen, men så sit eg berre her og har det heilt forferdelig. La graviditetssymptoma koma tilbake til meg...PLEASE!!!

Endret 13. februar 2011 av Mirabella76

[Gjest Blondie65]

Prøv å ikke bekymre deg for mye. Det hjelper så lite. Det er enkelt å si ja.

Det er også sånn at hver graviditet er forskjellig fra den forrige så fordi om du kjente symptomer sist og ikke nå trenger ikke det bety så mye.

Og sist men ikke minst: du har fått bekreftet - som du sa tidligere: du kan faktisk bli gravid. Det er egg der - de må bare på kollisjonskurs med svømmerne så blir det graviditet.

Prøv å ikke uroe deg så mye!

[*Frida*]

Ikkje kjekt å ha det sånn, Mirabella! Eg hadde nada symptomer i forrige svangerskap, bortsett fra ømme pupper. Men puppene hadde vore ømme sidan eg slutta på p-pillene ein månad før eg vart gravid, så eg veit ikkje heilt om det var graviditeten som var årsaka til det. Og så hadde eg lågt blodtrykk i heile 1. trimester, kjente meg litt 'tom' og lett sliten.

Denne gang var eg litt uggen dei par første dagane etter IKM, og var skrekkelig oppblåst i ei veke. No er alt vekke, og eg kjenner ingenting. Blir fortare sliten einaste, har liksom litt mindre energi. Men sidan det var sånn sist og, så er eg ikkje bekymra for fråveret av fleire symptom. Så lenge ein ikkje blør, er ein jo gravid, ikkje sant?! MA er jo ikkje særlig vanlig!

Håpar du klarar å roe deg med dette, og forsøke å vere rolig i påvente av UL og bevegelse og alt det der. Plutselig sit me her og klagar over ribbeinsspark og pustebesvær på grunn av den store magen.

Ha ein fin kveld, Mirabella!

[Gjest Blondie65]

Og ... ahem ...

Jeg synes å huske fra den første graviditetsboken din at du ikke hadde symptom da heller. Og at du var like urolig da. Og at når symptomene kom så var du helt sånn "skjønner ikke hvorfor jeg etterlyste symptomer".

Stemmer det? Jeg finner ikke den boken igjen.

Stor til deg uansett.

[Mirabella76]

Prøv å ikke bekymre deg for mye. Det hjelper så lite. Det er enkelt å si ja.

Det er også sånn at hver graviditet er forskjellig fra den forrige så fordi om du kjente symptomer sist og ikke nå trenger ikke det bety så mye.

Og sist men ikke minst: du har fått bekreftet - som du sa tidligere: du kan faktisk bli gravid. Det er egg der - de må bare på kollisjonskurs med svømmerne så blir det graviditet.

Prøv å ikke uroe deg så mye!

Prøver så godt eg kan å ikkje bekymra meg så altfor mykje, og det går heldigvis litt bedre i dag enn i går. Men eg føler meg fortsatt ikkje gravid!

[Mirabella76]

Ikkje kjekt å ha det sånn, Mirabella! Eg hadde nada symptomer i forrige svangerskap, bortsett fra ømme pupper. Men puppene hadde vore ømme sidan eg slutta på p-pillene ein månad før eg vart gravid, så eg veit ikkje heilt om det var graviditeten som var årsaka til det. Og så hadde eg lågt blodtrykk i heile 1. trimester, kjente meg litt 'tom' og lett sliten.

Denne gang var eg litt uggen dei par første dagane etter IKM, og var skrekkelig oppblåst i ei veke. No er alt vekke, og eg kjenner ingenting. Blir fortare sliten einaste, har liksom litt mindre energi. Men sidan det var sånn sist og, så er eg ikkje bekymra for fråveret av fleire symptom. Så lenge ein ikkje blør, er ein jo gravid, ikkje sant?! MA er jo ikkje særlig vanlig!

Håpar du klarar å roe deg med dette, og forsøke å vere rolig i påvente av UL og bevegelse og alt det der. Plutselig sit me her og klagar over ribbeinsspark og pustebesvær på grunn av den store magen.

Ha ein fin kveld, Mirabella!

Så bra å høyra at du også har hatt lite symptom i starten av svangerskapa dine! Kor langt er du på vei no forresten?

Eg anar ikkje kor mykje vanlegare SA er, enn MA. Veit jo at så lenge eg ikkje ser blod og får kraftige magesmerter, så er det iallfall ingen SA på gang - og det er jo betryggande å tenka på! Men så ligg heile tida angsten der for at eg kan ha hatt ein MA, og at fosteret er dødt, men berre blir liggjande der inne. Min største frykt er å koma på UL, og så er det ikkje liv. Men eg skal prøva å tenka positivt, og ikkje bekymra meg like mykje som eg gjorde i går. For i går hadde eg ein heilt forferdelig dag.

Ja, tenk om eg virkelig er så heldig å få oppleva å bli mamma igjen i oktober! Og det å gå rundt med stor gravidmage, høyra fosterlyd, kjenna spark, og å sjå ein sprell levande og frisk baby på UL, er berre heilt ubeskrivelig fantastisk - så håpar virkelig at eg får oppleva det igjen! Eg hadde egentlig veldig lite plager forrige svangerskap. Litt bekkenplager på slutten, men 90% av tida elska eg å gå gravid!

Ha ein fin kveld, du også!

[Mirabella76]

Og ... ahem ...

Jeg synes å huske fra den første graviditetsboken din at du ikke hadde symptom da heller. Og at du var like urolig da. Og at når symptomene kom så var du helt sånn "skjønner ikke hvorfor jeg etterlyste symptomer".

Stemmer det? Jeg finner ikke den boken igjen.

Stor til deg uansett.

Rart at du nevner den forrige graviditetsboka mi akkurat no! Eg har nemlig leita den fram no i kveld, og lest litt i den.

Ja, det stemmer at eg hadde veldig lite symptom forrige gang eg var gravid også, og at eg var skikkelig bekymra for det. Men så lite som eg har no, var det ikkje. Leste at eg hadde masse stikkingar i magen 5 dagar på rad, rett etter IKM. Så var det heilt slutt på stikkingane. Men då fekk eg ein ekstrem matlyst. Kunne eta og eta, men var like sulten samme kor mykje eg åt. Og då eg var omtrent like langt på vei som eg er no, begynte eg å føla meg litt småuggen kvar gang eg kjørte bil, og spesielt viss eg sat på med andre. Det var vel alle symptoma eg hadde, før eg var på tidleg UL i veke 8.

Denne gangen har eg berre hatt ein slags øm følelse heilt nede i magen eit par gangar, det var vel dei 2 første dagane etter IKM. Og ingenting ordentlig stikking. Rett etter IKM kjente eg nokon ekstremt svake stikkingar eit par gangar, som berre varte 1 sekund eller noko. Og sidan eit par dagar etter IKM, har eg ikkje kjent noko som helst. Det begynnar å bli nokre dagar sidan no. I dag er eg akkurat 5 veker på vei. Ikkje er eg meir sulten enn normalt heller, i motsetning til forrige gang eg var gravid. Då var den ekstreme sulten mitt tydeligaste tidlege graviditetssymptom. Ikkje har eg vore småkvalm/uggen enda heller.

Så eg har fortsatt ingen god følelse, sjølv om eg hadde lite symptom i starten forrige gang eg var gravid også. Prøver å trøsta meg med at eg ikkje har sett ein dråpe blod enda, kun kvitfarga ganske tjukk utflod, som dukkar opp innimellom. Det er jo såklart veldig positivt! Men så er det den der frykten for MA, som ikkje klarar å sleppa taket...

Endret 14. februar 2011 av Mirabella76

[Gjest Blondie65]

Men husk en ting: forrige gang var det en livmor der det ikke hadde vært en graviditet. Nå har kroppen vært gjennom dette en gang og da blir det anderledes.

Prøv å tenk på at frykten ikke gjør noe fra eller til. Har stor medfølelse med deg, dette er nok ikke lett.

[Mirabella76]

Men husk en ting: forrige gang var det en livmor der det ikke hadde vært en graviditet. Nå har kroppen vært gjennom dette en gang og da blir det anderledes.

Prøv å tenk på at frykten ikke gjør noe fra eller til. Har stor medfølelse med deg, dette er nok ikke lett.

Ja, det er jo sjølvsagt eit poeng...

Du har jo heilt rett i at det ikkje hjelper å bekymra seg sånn, for det er jo ikkje noko eg kan gjera med det uansett. Går det gale, så skjer det uansett. Og viss det går bra, så var jo alle bekymringane mine heilt bortkasta! Men i praksis er det ikkje altid like lett som i teorien.

Ønskjer meg så veldig denne oktoberbabyen. Etter 20 lange prøveperiodar, ser eg absolutt ikkje på det som nokon selvfølge at eg vil klara å bli gravid igjen. Kanskje dette er min siste sjanse til å få bli mamma igjen? Tanken på det, gjer at eg synst ting blir enda vanskeligare. Hadde eg vore ein person som vart lett gravid, hadde det ikkje vore noko stor krise om det gjekk gale heilt i starten - for då kunne eg jo berre ha blitt gravid igjen på nytt med ein gang! Sånn er det dessverre ikkje for meg, og det gjer ting mykje vanskeligare, viss du skjønnar?

Tusen takk for trøsteklem!

Endret 14. februar 2011 av Mirabella76

[Gjest Blondie65]

Jeg verken problemer med å skjønne tikk-takk fra klokken eller at det er lettere sagt enn gjort å la være å bekymre seg.