Evig singel? Altfor kresen??

[Sander]

Ble visst logget ut da jeg postet innlegget over.

[Gjest Gjesten]

Eg er heilt klart langt mindre kompromissvillig no enn før. Eg har jo alt eg treng; fast jobb, eigen leilighet, ordna økonomi. Det er ikkje all verda eg treng nokon mann til. Bortsett frå ein å vere glad i, ein bestekompis som og er elskar, ein å tilbringe alle heilagdagar og feriar med.

Men han treng absolutt ikkje bu hos meg. Eg kunne fint levd i eit forhold der vi hadde kvar vår leilighet, og eg har ikkje per i dag behov for barn. Men det eg ser no er at veldig mange aktuelle menn har barn eller noko anna som gjer dei svært mykje mindre attraktive. Heile eks- kone problematikken er vanskeleg. Og sidan eg har det veldig godt med meg sjølv i mitt velordna liv, så velger eg heller vekk dei som for eksempel har barn. Og eg vert sjelden veldig interessert før det har gått ei stund.

Eg stiller nok langt høgare krav no enn før ja, men det er jo også basert på erfaringar eg har hausta. Eg kastar ikkje vekk kreftene mine på ein som eg veit ikkje kan tilføre livet mitt noko spesielt. Og ikkje ein som arbeider 24/ 7, den tabben er eg ferdig med!!

[Gjest gjest1]

Sander - ja jeg har barn. Den yngste er seksten, de to andre er nitten og straks tjuetre.

Det er nok her mye av mitt enorme alenebehov ligger. Jeg får jo aldri vært alene, og dermes ser jeg heller ikke noen grunn til å fylle den lille fritiden jeg har med enda ett menneske. kjenner jeg blir litt redd bare ved tanken.

Når alle flytter hjemmefra derimot, kan det hende at jeg vil tenke annerledes.

[Gjest sexysadie]

Problemet er bare at npr man har levd så lenge alene så må det noe extraordinært til for å slippe taket og la seg flyte med i forelskelsen.

[Melissa Gioberti]

Problemet er bare at npr man har levd så lenge alene så må det noe extraordinært til for å slippe taket og la seg flyte med i forelskelsen.

Helt klart!