Linn3c sin andre fødsel

[Linn3c]

Limer inn frå dagboka mi:

Fødselsrapporten frå då E vart fødd:

Veslejenta er blitt 11 dagar, og eg føler det er på tide å få skrive ned det eg hugsar frå fødselen, før alt blir gløymt.

Det heile starta ved leggetid 14. mai, altså mellom 23 og midnatt ein gong. Eg fekk tak i rygg og mage som var så og sei regelmessige allereie frå starten av. Eg hadde i fleire dagar hatt maserier, så eg tenkte at det sikkert var det denne gongen også og vart litt småirritert for eg var trøtt og hadde lyst å sova. Dei tidlegare gongane hadde det gått over med ein lang, varm dusj, så eg gjekk på badet og prøvde å slappa av i dusjen.

Eg dusja lenge og vel, men taka gav seg ikkje slik dei gjorde dei føregåande nettene med maserier. Eg prøvde å legga meg litt, men kroppen klarte ikkje å slappa godt nok av til å sovna. Taka var vonde, og mannen tok tida på dei. Frå ei rie sin start til neste starta gjekk det ca ti minuttar.

Mannen syns riene kom såpass regelmessig at han ville at eg skulle ringja foreldra mine, så dei fekk litt tid på seg til å våkne og slikt. Dei skulle vera barnevaktar for H, og har nesten to timars kjøretur frå seg til oss. Så eg ringte dei kvart over tre, og dei hoppa i bilen, nesten med ein gong.

Eg vart sitjande å surfe litt på nett, sidan eg ikkje klarte å sova. Det var då eg skreiv dette innlegget:

Riene kom tettare, og mannen ringde KK rundt fire. Dei sa at me kunne komma inn når me var klare for det.

Sidan riene var såpass tette fann me ut at det var på tide og dra så då var det berre å få tak i nokon som kunne vera barnevakt for H fram til foreldra mine kom fram. Me hadde/har ein gjensidig avtale med naboen om å sitja barnevakt ved fødsel, dei har termin i august, så me ringde henne og ho kom sprettande bort, full av adrenalin og var heilt gira, for no skulle ho endeleg få helsa på jenta vår.

Eg sjekka over sjukehusbagen, at alt var klart og mannen samla saman det som mangla. Mobilar, kort, kameraa og så vidare og rundt halv fem drog me innover til Haukeland.

Då me kom fram, gjekk me på framsida av KK, ikkje baksida som vanleg, for dei pusser opp avdelinga. Me ringde på, og ei jordmor kom ut og tok imot oss. Me vart følgde inn på Storken og inn på eit familierom som for tida fungerer som fødestover. Det var stort og romsleg, og eg hugsar eg tenkte at "Her skal vesle jenta vår bli født." Fekk nesten tårer i augo av å tenkja tanken... :rørt:

Me fekk både jordmor og jordmorstudent då me kom inn på Storken, veldig hyggelege begge to. Studenten hadde berre fire veker igjen før ho var utdanna, så ho var praktisk talt ferdig jordmor ho også.

Eg kledde av meg og fekk på meg supersexy, litt for lita skjorte, som sprikte mellom knappane. Jordmorstudenten sjekka opninga, 3 cm, me slapp å reisa heimatt. Oh, lykke!

Då eg fekk H låg eg for det meste i senga i opningsfasen, for eg syns det var så vondt med rier. Denne gongen hadde eg bestemt meg for å jobba meg gjennom riene, så kvar gong eg fekk ei rie sat eg på kne på golvet ved fotenden av senga og jobba meg gjennom.

Ja, då er Putlo blitt nesten 8 veker, og @nea har eterlyst resten av fødselshistoria; så det er vel på tide med resten av fødselen...

No sit E i sjaltaien som ho har fått av veslo og søv sååå godt!

Men altså!

Eg jobba med riene og sat på kne ved fotenden av senga og pusta og pusta. Mannen og jordmorstudenten bytta på å halda varmeflaska på korsryggen min, for det lindra så vanvittig godt.

Eg har inga aning om kor tett riene kom, men mellom to rier rakk eg å ta tre bilete av fødestova og mellom to andre rier rakk eg å gå på do. Men riene var såpass tett at eg ikkje rakk å vaska meg på hendene eller gå ut av badet, så eg kasta meg ned på golvet og brukte krakken på badet til å støtta meg mot og mannen kom springande inn med varmeflaska. Snille mannen min!

Eg fekk etterkvart spørsmål om eg ville ta ein dusj eller eit bad. Og eg sa at begge deler hadde nok vore herleg, men eit bad aller best. Så jordmora sjekka om karet var ledig og begynte å fylla det, då ho fann ut at det var ledig.

Så fekk eg tilbod om klyster og takka ja. Merkeleg kjensle, og veldig vanskeleg å knipa igjen gjennom tre-fire rier.

Så var endeleg badekaret klart og eg fekk eit stort badehandkle rundt meg og me tassa over gongen og inn dit karet som for tida er felles for heile Storken stod.

Der var det sååå koseleg; med stearinlys på alle hyllene og ein veldig roleg stemning. Det var det forøvrig heile tida; veldig roleg og stille. Godt og avslappande. Så avslappande ein fødsel kan vera.

Jordmora sjekka pulsen til vesla med ein dopler før eg gjekk oppi karet og den var grei. Akkurat då eg skulle til å gå opp på krakken for å stege opp i karet, begynte pressriene. Og eg tenkte berre "æsj, det var det badet..."

Men i staden for å gå innatt på fødestova, spurde jordmødrene om eg hadde lyst å føde i vatn! Oh, lykke! Ja, sjøvlsagt hadde eg det!

Så då gjekk eg oppi karet, litt varmt vatn, så me hadde litt kaldare vatn oppi, så det skulle vera så behageleg som råd. Eg fann ein behageleg stilling og sette meg til rette. Mannen forsynte meg med isvatn og eg slappa av.

Heilt til neste pressrie kom og eg kunne pressa. Vatnet var enno ikkje gått, men etter eit par rier i karet sprakk hinna. Eg pressa meg gjennom eit par pressrier til før jordmorstudenten sjekka opninga og fann ut at eg, som sist, hadde ein liten kant igjen før babyen var klar til å komma ut. Så eg måtte halda igjen gjennom eit par pressrier. Det høyres så enkelt ut, og er så enkelt å skriva, men hjelpes kor kjipt det er å venta gjennom pressrier på den måten... Heldigvis var det ikkje meir enn kanskje fem rier eg måtte venta denne gongen, mot to timar sist. Hehe. Då eg venta, sat eg på kne og hang over kanten på badekaret, medan mannen gav meg isvatn. Jordmorstudenten sjekka pulsen etter kvar ri, så babyen skulle ha det heilt optimalt heile tida.

Så kunne eg endeleg begynna å pressa igjen og på andre pressria kjende eg hovudet kom og stod og sprengde på i opninga. Men då ria var over *schvupp* fòr ho innatt. Likte seg visst der inne...

Men på dei to neste riene pressa eg alt eg hadde og henta ut litt ekstra, og då kom ho ut! Som ein rakett ut i vatnet, kom ho!

Det var viktig at eg hadde baken under vatnet, så ho ikkje fekk usta før heile kroppen var ute. Og då ho endeleg var komen ut, fekk eg og ho augekontakt medan ho var under vatnet og nesten heilt på eiga hand symde ho bort til meg og inn i armane mine!

Mannen klipte navlestrengen og eg steig ut av karet og fekk legga meg på ei seng som dei trilla over gangen, inn på stova vår etter at morkaka og alt var kome ut.

Me la oss på senga og E fekk prøva seg på brystet, det gjekk fint! Etter litt amming, sovna både eg og E. Mannen var det også plass til i senga, så me sov ei stund alle tre!

Endret 8. juli 2008 av Linn3c

[Kara W]

For en nydelig fødselshistorie!

Jeg hadde lyst til å føde i vann, men sykeuhuset mitt tilbød det ikke. Kanskje jeg skal lete etter et sted som har det neste gang? Det høres så fint ut.