Dilemma

[Gjest FrkAnna]

Hei.

Eg flytta med sambuaren min ifjor sommar, langt langt nord, kommer sjølv frå Vestlandet, og han har budd omtrent heile livet sitt der nede òg.
Snakka tidlegare med far min om huset og garden som har vore i familien i fleire generasjonar. Dei er bekymra over korleis det skal gå vidare, når dei ikkje orkar å stelle med garden lenger. Har alltid vore innstilt på at det var eg som skulle ta over, men no begynner det å bli vanskelig.. Sambuaren min har ikkje lyst å bu der, men han trivast ikkje heilt her oppe heller. Vi har diskutert dette nåken gongar, men det har berre endt i krangling og frustrasjon.
Pga dette vil han ikkje ha barn, heller ikkje gifte seg, sidan han er redd eg skal flytte ifrå han. Forstår jo sjølvsagt det, men likavel.. Heile familien min bur der nede, 3-4 dagars kjøretur, og halve hans familie(4-5 timar).
Har heile tida tenkt at det er jo fleire tiår før eg må bestemme meg, men etter å ha snakka med pappa, virker det som om han er veldig sliten, og kan ikkje venta til å pensjonera seg(han er 59). Eg føler det er mi plikt å overta, men har òg lyst, det har eg alltid hatt.

Han har forresten kjøpt huset vi bur i, som har vore faren sitt.

Kva tankar har dåke om dette? Kva ville dåke ha gjort?

[Gjest Whitestripes]

Jeg ville flyttet hjem og tatt over gården.

[Gjest FrkAnna]

Jeg ville flyttet hjem og tatt over gården.

Ka med kjæresten då?

Endret 15. desember 2013 av FrkAnna

[Gjest Whitestripes]

Ka med kjæresten då?

Skjønner at det er et stort dilemma. Jeg ville nok prøvd å overtale han til å bli med på lasset, og i det minste gi det en sjanse.

[Gjest]

Siden han er såpass usikker på deg, så er han egentlig ikke så mye å satse på uansett.

Ikke vil han forplikte seg, ikke vil han ha unger.

Hva slags liv får du på hans premisser?

Flytt, og så får han ta en tenkepause og finne ut om han satser på deg eller ikke.

Kanskje finner du en kjekk kar som egner seg bedre i dine planer.

Uansett, om dere bare krangler nå, så er det ikke mye å satse på.